اولین حس مادرانه

                     اینم اولین عکس زندگی فرشته من

و یک نشانه دیگر از تجلی قدرت الهی

اولین نبض حیات در وجود من

یک احساس عجیب اما قشنگ

حس مادر شدن،قشنگترین احساس زنانه

فقط باید زن بود تا آن را فهمید 

از اینکه یک زنم به خودم میبالم

خداوندا کمک کن تا تمام زنان پاک سرزمینم طعم مادر شدن را بچشند* الهی آمین* 

 عزیز دلم روزی که من و بابایی فهمیدیم تو وجود داری دومین سالگرد ازدواجمون بود و اون روز تو هدیه ای از طرف خدا بودی برای ما،هدیه ای که شیرینیش هیچ وقت از ذهنم پاک نمیشه بهترین هدیه ای که در تمام عمرم گرفتم.و من فقط گریه میکردم نمیدونم این اشکها ازسر شوق بود یا بهت یا حیرت، حیرت از این معجزه الهی که در درون من پدیدار شده، ولی هرچی بود خیلی قشنگ بود و غیر قابل وصف.اصلا باورم نمیشد که من هم لایق مادر شدن باشم و بتونم موجودی رو پرورش بدم موجودی که خداوند از طریق من بهش حیات داده.رفتیم سونوگرافی و کاملا دیدیمت فکر میکنم اون موقع 6 میلی متر بودی بازم نمیتونستم باور کنم تا اینکه رفتم پیش دکتر و صدای ضربان قلبتو شنیدم،وای قشنگترین صدای دنیا آوای زندگی،فکر نکنم برای من صدایی زیباتر از این وجود داشته باشه اون موقع بود که باورم شد یه وجودی به وجودم وابسته است و از اون روز به بعد دیگه برای خودم زندگی نکردم برای تو زندگی کردم.من و بابایی دیگه هر چی خواستیم برای تو خواستیم شدی همه زندگیمون همه امید و آیندمون. کلی اسم دختر و پسر انتخاب کردیم وقتی فهمیدیم خدا یه پسر کوچولو بهمون عنایت کرده گفتیم چه اسمی نیک تر و کامل تر از سبحان.تو اون دوران من و فرشته کوچولوم هر روز باهم نماز میخوندیم تو هم با ما برای نماز صبح بیدار میشدی،باهم قرآن میخوندیم دو بار هم به برکت وجود تو قرآن رو ختم کردیم.باهم غذا می خوردیم،می خوابیدیم،بیدار میشدیم تو با لگد زدنتا منم بیدار میکردی آخه خیلی پر جنب و جوش بودی عاشق لگد زدنات بودم.حتی آخرین کلاس دانشگاهم وقتی شما دو ماهه تو دل مامان بودی با هم رفتیم همین یه آزمایشگاهم مونده بود چند ماهی تشکیل نشده بود قسمت بود با نی نی دانشمندم برم اون موقع روم نشد به دوستام بگم فقط به خاله ندا گفته بودم اونم بعد از رفتن ما به همشون گفته بود.بابا حمید هر روز باهات حرف میزد،دل تو دلش نبود که به دنیا بیای روزای آخر دیگه روز شماری میکرد.مامان ژیلا و باباجونی یه سیسمونی کامل برات گرفتن که نمیدونم چطور ازشون تشکر کنم.سال 91کبیسه بود یعنی اسفند 30 روز بود وهر 4سال یکبار 30 روز میشه همش میترسیدیم 30 اسفند بدنیا بیای اونوقت روز تولدت هر 4سال یکبار تکرار میشد ولی خدارو شکر روز دوم عید سال 92 ساعت 4 بعد از ظهر رفتیم بیمارستان و به دلیل اینکه شما تپلی بودی فرستادنم اتاق عمل و ساعت 12و 10دقیقه بعد از نیمه شب یعنی سوم فروردین متولد شدی ومن در حین عمل دیدمت و فقط اشک می ریختم و خیلی ناراحتم که لحظه اول تولد نتونستم بغلت کنم و دل تو دلم نبود که این معجزه الهی رو بغل کنم و ببوسم و نوازش کنم.اون شب همه یعنی خانواده من و بابا منتظر تولد فرشته زمینی بودن و به خاطر اینکه ما رو همراهی و برای سلامتی مون دعا کردن ازشون تشکر میکنم.بابا حمید که برای اولین بار تورو دیده بود خیلی خوشحال بود ومن این شوق رو براحتی تو چهره و چشماش می دیدم تا حالا هیچ وقت اینقدر خوشحال ندیده بودمش. 3 روز تو بیمارستان بودیم ومن خیلی درد داشتم ولی وجود نازنین تو آرومم میکرد مامان ژیلا هم پیشمون موند و خیلی زحمت کشید تو اون چند روز پلک روی هم نذاشت.شکر خدا همه چیز به خوبی و خوشی گذشت و ما هم مادری و پدری رو تجربه کردیم امیدوارم به خوبی از پسش بر بیایم و بتونیم پدر و مادر خوبی برات باشیم و به ثمر برسونیمت ویک فرزند نمونه، موفق،پاک سرشت،با خدا،مومن،سرباز امام زمان(عج)و سربلند و پیروز و....تحویل جامعه بدیم و اینجوری شکر خدارو بجا بیاریم.

                                                            عاشقتم همه زندگیم